Zadufanie w sobie jest marnością

Stary Testament

Hi 20,5-9 że wesołe okrzyki obłudnika trwają krótko, a radość złoczyńcy - tylko przez mgnienie oka? Choćby jego własna duma wyniosła go aż pod niebo, a jego głowa chmur by dosięgła, i tak przeminie jak zjawa, a ci, którzy go widzieli, zapytają: «Gdzież on jest?». Uleci jak sen i już go nie znajdą, zniknie jak nocne widzenie. Oko, które go widziało, więcej go nie ujrzy ani nie zobaczy go jego posiadłość.

Hi 24,24 Wywyższali się, lecz krótko, i już ich nie ma, zostali złamani, zmarnieli całkowicie, ścięto ich, jak ścina się źdźbło z kłosem.

Ps 37,35 Widziałem, jak bezbożny się pysznił i rozpierał jak cedr rozłożysty. razem Jego łaskawości

Ps 49,11-20 Widać, że umierają mędrcy, tak samo jak giną prostacy i głupcy, zostawiając innym swe bogactwo. Ich grobowce miały być wiecznymi domami, ich niezniszczalnym mieszkaniem; nawet ziemiom nadawali swe imiona. Człowiek żyjący w przepychu traci swój rozsądek, staje się podobny do rzeźnych bydląt! Taka jest droga zadufanych w sobie, i przyszłość folgujących językowi: owczym pędem biegną ku przepaści, śmierć jest ich pasterzem. O świcie prawi zapanują nad nimi. Ich ciała pożre kraina umarłych w swym mieszkaniu! Lecz Bóg ocali me życie z mocy krainy umarłych, ponieważ mnie zabierze. Nie lękaj się, gdy ktoś się wzbogaci, gdy rośnie zamożność jego domu. Bo umierając, nie zabierze niczego, nie weźmie ze sobą swej władzy. Choćby zyskał sławę za życia: „Szanują cię, bo dobrze się urządziłeś!". i tak pójdzie do grona swych przodków, i nigdy nie ujrzy światła.

Ps 92,8 Chociaż bezbożni plenią się jak trawa i kwitną wszyscy dopuszczający się nieprawości - i tak przepadną na zawsze!

Hab 2,5 Bogactwo bowiem z pewnością zawiedzie, a człowiek pyszny nie osiągnie celu. Swoją gardziel rozwiera on jak kraina umarłych i jak śmierć nigdy się nie nasyci. Babilonii. Dziwi się, że właśnie nią posłużył się Bóg, aby ukarać zło, i oczekuje od Niego szybkiej odpowiedzi, zanim Juda zostanie zupełnie poddana najeźdźcy. Choćby zebrał wokół siebie narody i wszystkie ludy przy sobie zgromadził,

Nowy Testament

Jk 1,11 Wzeszło słońce i swym żarem wypaliło trawę; jej kwiat opadł, a piękno zginęło. Tak samo zmarnieje bogaty ze swoimi dziełami.