Imię Boga
Stary Testament
Wj 3,14-15 Bóg odrzekł: „Jestem tym, kim jestem. Tak masz powiedzieć Izraelitom: «Jestem» posyła mnie do was". Następnie Bóg powiedział: „To właśnie oświadczysz Izraelitom: PAN, Bóg waszych ojców, Bóg Abrahama, Bóg Izaaka, Bóg Jakuba posyła mnie do was. To jest moje imię i takim ma pozostać w pamięci wszystkich pokoleń.
Wj 6,6 Dlatego ogłoś Izraelitom: Ja jestem PANEM. Uwolnię was od jarzma egipskiego i wybawię was z niewoli. Wyzwolę was wzniesionym ramieniem, nie szczędząc surowych wyroków.
Wj 15,3 PAN, potężny wojownik! Nosi On imię PAN.
Ps 83,19 Niech poznają, że imię Twoje - PAN, Tyś sam Najwyższy na całej ziemi!
Iz 42,8 Ja jestem PANEM - to jest moje imię. Chwały mojej nie oddam innemu ani czci mojej bożkom!
Iz 54,5 Ponieważ twoim mężem jest twój Stwórca, który ma na imię PAN Zastępów. Twoim odkupicielem jest Święty Izraela, który nazywany jest Bogiem całej ziemi.
Jr 50,34 Lecz mocny jest ich wybawca - Jego imię to PAN Zastępów. Na pewno będzie bronił ich sprawy, aby dać pokój krajowi, a niepokój mieszkańcom Babilonu.
KOMENTARZ
Wj 3,14-15 powrót
Mojżesz chce poznać imię Boga, który go posyła. Wynika to być może z faktu, że dla starożytnych znajomość czyjegoś imienia oznaczała poznanie tożsamości i istoty tej osoby. Bóg, objawiając swoje imię, chce więc odsłonić jakąś część swojej istoty, aby Mojżesz i Izraelici nawiązali z Nim osobowy kontakt. W swojej odpowiedzi Bóg zasadniczo powtarza zapewnienie o swojej obecności. Mojżesz usłyszał już: "Jestem z tobą", a teraz dowiaduje się, że właśnie w nieustannej Bożej obecności objawia się Jego najgłębsza istota. Imię, które słyszy Mojżesz, podkreśla również nieuchwytność Boga, który pozostaje zawsze ponad wszelkim ludzkim pragnieniem zdefiniowania Go i dominacji nad Nim.