Bóg czczony w duchu i prawdzie
Stary Testament
1Krn 16,29 Oddajcie PANU chwałę należną Jego imieniu. Weźcie ofiary i przyjdźcie przed Jego oblicze. Adorujcie PANA w Jego wspaniałej świątyni!
Ps 5,8 A ja dzięki Twej wielkiej łasce wejdę do Twojego domu, pokłonię się przed Twoją świątynią.
Ps 29,2 Oddajcie PANU chwałę należną Jego imieniu, adorujcie PANA w Jego wspaniałej świątyni!
Ps 50,23 Kto składa ofiarę uwielbienia, oddaje Mi chwałę i na tej drodze' okażę mu Boże zbawienie".
Ps 95,6 Wejdźcie! Oddajmy pokłon, padnijmy przed Nim, klęknijmy przed PANEM, który nas stworzył.
Ps 145,18 Bliski jest PAN wszystkim, którzy Go wzywają, wszystkim szczerze wołającym do Niego.
Nowy Testament
J 4,23-24 Nadchodzi jednak godzina, a właściwie już jest, kiedy prawdziwi czciciele będą wielbili Ojca w Duchu i w prawdzie. Zresztą takich czcicieli pragnie sam Ojciec. Bóg jest duchem, stąd też ci, którzy Go wielbią, winni to czynić w Duchu i w prawdzie.
1Kor 14,15 Co więc mam robić? Będę modlił się duchem i będę modlił się umysłem! Będę śpiewał duchem i będę śpiewał także umysłem!
Flp 3,3 To my jesteśmy obrzezaniem, my, którzy sprawujemy kult w Duchu Bożym, chlubimy się Chrystusem Jezusem i w ciele nie pokładamy ufności.
1Tm 1,17 Królowi wieków, niezniszczalnemu, niewidzialnemu, jedynemu Bogu cześć i chwała na wieki wieków. Amen.
Ap 14,7 Oznajmił więc potężnym głosem: „Bójcie się Boga i oddajcie Mu chwałę, bo nadeszła godzina Jego sądu! Pokłońcie się Stwórcy nieba, ziemi, morza i źródeł wody!".
KOMENTARZ
J 4,23-24 powrót
Chrześcijanin ma szukać żywego kontaktu z pełnią Bożą, przejawiającą się w osobie i działaniu Jezusa Chrystusa, pełnego łaski i prawdy. Czyni to całą swoją niepodzielną osobowością psychofizyczną, obejmującą obok ducha także i ciało. Toteż niektóre ściśle duchowe i nadprzyrodzone dary Boże, oznaczane przez zewnętrzne obrzędy, zostały dzięki uwznioślającemu darowi Ducha wyniesione do godności sakramentalnej. Prawda, o której tu mowa, to nie tyle poznanie intelektualne – nawet nadprzyrodzone – ile żywy udział w niezmienności Bożej przez zjednoczenie wiary w Jezusie Chrystusie.
1Kor 14,15 powrót
Charyzmatyczny kult - tj. oddawanie czci Bogu pod wpływem natchnienia Ducha Świętego - był również praktykowany przez członków szkół prorockich w Starym Testamencie. Taka postawa przeniesiona w kontekst kultu świątynnego przyczyniła się do powstania wielu psalmów. Chociaż oddawanie czci Bogu językami nie było praktykowane w Starym Testamencie, charyzmatyczny kult w szerszym tego słowa znaczeniu był wówczas znany.
Flp 3,3 powrót
sprawujemy kult w Duchu Bożym - „służymy duchem Bogu”.
nie pokładamy ufności w ciele - „Ciało” oznacza tu całe panowanie starego Prawa wraz z jego „cielesnymi” regułami, których typowym wyrazem jest obrzezanie. Paweł wielokrotnie przywoływał swoją żydowską przeszłość, jednakże nigdy z tyloma szczegółami.
Dzięki Odkupieniu już się dokonała transpozycja wartości, a zatem znak Starego Przymierza, jakim było obrzezanie na ciele, w ekonomii Nowego Przymierza odnosi się już tylko do ducha. dla Boga liczy się naprawdę jedynie duchowe obrzezanie. Większość Żydów uważała, że w ich czasach Duch nie objawiał w pełni swoje mocy, Paweł wskazuje jednak na doświadczenie Kościoła, które potwierdza przyjście Mesjasza. Jest to doświadczenie, które nie ma sobie równego wśród większości wyznawców ówczesnego judaizmu.