Każdy człowiek urodził się w grzechu

Stary Testament

1Krl 8,46 Jeśli zgrzeszą przeciwko Tobie, gdyż nikt nie jest wolny od grzechu, a Ty rozgniewasz się na nich i wydasz ich w ręce nieprzyjaciół, którzy wezmą ich w niewolę i przesiedlą do swojej ziemi, dalekiej lub bliskiej,

Hi 9,2 „Oczywiście, wiem, że tak jest. W sporze z Bogiem człowiek nie zdoła wykazać swej sprawiedliwości.

Hi 14,4 Czy czysty może pochodzić od nieczystego? Nigdy!

Hi 15,14 Kimże jest człowiek, żeby miał być czysty? Czy może być sprawiedliwy ten, którego urodziła kobieta?

Hi 25,4 Jak człowiek może uważać się za sprawiedliwego wobec Boga? Jak może być czysty ten, którego urodziła kobieta?

Ps 14,3 Wszyscy razem zbłądzili, stali się nikczemni, Nie ma nikogo, kto by czynił dobro, nie ma ani jednego.

Ps 51,5 Uznaję bowiem moją nieprawość, a grzech mój jest zawsze przede mną.

Ps 51,7 Bo urodziłem się jako grzesznik i od poczęcia nieprawość ciąży na mnie.

Prz 20,9 Któż mógł by powiedzieć: Mam czyste serce, jestem wolny od grzechu?

Koh 7,20 Choć, nie ma na ziemi człowieka tak prawego, by zawsze dobrze postępował i nigdy nie popełnił grzechu.

Koh 7,29 Oto jedyna rzecz, którą zrozumiałem: Bóg uczynił ludzi prawymi, ale oni szukają licznych wykrętów.

Nowy Testament

J 3,6 Co urodziło się z ciała, pozostanie cielesne, natomiast co zrodziło się z Ducha, jest duchowe.

Rz 7,18 Wiem przecież, że we mnie - to jest w moim ciele - nie mieszka dobro, ponieważ w mojej mocy jest pragnienie dobra, ale nie jego wykonanie.

Ef 2,2-3 które popełnialiście wtedy, gdy postępowaliście zgodnie z zasadami tego świata, w posłuszeństwie temu, który panuje nad mocą, powietrzem, duchem działającym obecnie w synach buntu. Wśród nich także my wszyscy ulegaliśmy niegdyś żądzom naszego ciała, poddając się zachciankom ciała i myśli. Dlatego, jak inni, byliśmy z natury dziećmi gniewu.

1J 1,8 Jeżeli mówimy, że jesteśmy bez grzechu, zwodzimy samych siebie i nie ma w nas prawdy.