Pokusa do chciwości
Stary Testament
Prz 15,27 Kto goni za zyskiem, burzy swój dom, a kto nienawidzi łapówkarstwa, będzie żył.
Prz 20,21 Dziedzictwo przejęte z pośpiechem nie doczeka się błogosławieństwa.
Prz 21,6 Gromadzenie skarbów za pomocą kłamstwa jest jak zanikający oddech u tego, kto szuka śmierci.
Prz 28,20 Wierny człowiek obfituje w błogosławieństwa, a kto chce się szybko wzbogacić, nie ujdzie kary.
Oz 12,9 I powiedział Efraim: «Stałem się bogaty i zgromadziłem sobie majątek». Lecz z całego jego dorobku nic mu nie zostanie z powodu winy, której się dopuścił.
Am 8,4 Słuchajcie tego wy, którzy depczecie ubogiego i niszczycie biednych ziemi,
Nowy Testament
Mt 13,22 Do ziarna zasianego między cierniami podobny jest ten, kto słucha słowa, ale codzienne troski i powaby bogactwa zagłuszają w nim słowo i nie wydaje ono owocu.
Mt 19,22 Gdy młodzieniec to usłyszał, odszedł zasmucony. Miał bowiem wiele posiadłości.
Mt 26,15 i zapytał: „Ile mi dacie, jeśli wam Go wydam?". Oni postanowili dać mu trzydzieści srebrników.
Mt 27,3 A Judasz, który Go zdradził, dowiedział się, że skazano Go na śmierć, poczuł wyrzuty sumienia i odniósł trzydzieści srebrników wyższym kapłanom oraz starszym.
Mk 4,19 ale codzienne troski, ułuda bogactwa i inne pożądania zagłuszają w nich słowo i nie wydaje ono owocu.
Dz 5,4-5 Czyż posiadłość nie była twoją własnością, podobnie jak pieniądze za nią uzyskane? Dlaczego dopuściłeś się tego czynu? Nie ludzi okłamałeś, ale Boga!". Gdy Ananiasz to usłyszał, padł martwy. Wszyscy zaś, którzy o tym się dowiedzieli, przerazili się.
Dz 8,20 Piotr odpowiedział: „Niech pieniądze twoje przepadną razem z tobą. Sądziłeś, że można kupić dar Boży.
Jk 5,1 A wy, bogacze, lamentujcie i płaczcie z powodu udręk, które nadchodzą.
2P 2,3 Będą was mamić wymyślnymi słowami i wykorzystają dla zaspokojenia swej zachłanności. Wyrok na nich dawno już zapadł i czeka ich zguba.
1J 2,15 Nie miłujcie świata ani tego, co jest na świecie. Jeżeli ktoś miłuje świat, nie ma w nim miłości Ojca.
Jud 1,11 Biada im, bo zeszli na drogę Kaina! Dla pieniędzy popełnili oszustwo Balaama i skazali się na zagładę jak zbuntowany Kore!
KOMENTARZ
Mt 13,22 powrót
Przypowieść o siewcy obrazuje los słowa Bożego w sercach
słuchaczy o różnym nastawieniu i usposobieniu. Odpowiedź na Boże słowo zależy wyłącznie od człowieka, od jego woli. Gleba rodząca ciernie symbolizuje ludzi, którzy królestwo Boże traktują na równi ze sprawami doczesnymi. Chcą zbawienia, ale równie mocno pragną władzy, sukcesu, uznania... Brak właściwej hierarchii wartości i płynących z niej konsekwentnych wyborów może uczynić słowo Boże nieskutecznym.
Mt 19,22 powrót
Pójście za Jezusem i dążenie do doskonałości wymaga jednak
czegoś więcej: wolnego przylgnięcia do Boga jako najwyższej wartości. Młodzieniec jednak był przywiązany do tego, co posiadał i to właśnie przeszkodziło mu w wielkodusznym naśladowaniu
Chrystusa. Bogactwo nie dało mu szczęścia, lecz napełniło smutkiem, gdyż, zachowując je, stracił o wiele więcej.
Mt 26,15 powrót
Jedną z przyczyn zdrady Judasza mogła być chciwość. Judasz był odpowiedzialny za pieniądze wspólnoty uczniów Jezusa, lecz zarządzał nimi nieuczciwie, czerpiąc z nich osobiste korzyści. Suma, jaką otrzymał od wyższych kapłanów, była stosunkowo
mała: trzydzieści srebrników (srebrnych syklów) równało się stu dwudziestu denarom. Taką sumę mógł zarobić niewykwalifikowany robotnik w ciągu czterech miesięcy. Była to także ustalona przez Prawo zapłata za życie jednego niewolnika. Jezus został więc wydany za bardzo niską cenę.
Mt 27,3 powrót
Wiadomość o wyroku śmierci na Jezusa wywołała w Judaszu poczucie winy. Nawet zwrot niegodziwej zapłaty nie był jednak w
stanie cofnąć wydarzeń. Judasz uznał swój grzech, lecz w przeciwieństwie do Piotra nie wierzył w przebaczenie zdradzonego Mistrza. Bolesne poczucie winy i świadomość poniesionej klęski,
którym Judasz nie potrafił przeciwstawić wiary w miłosierdzie Boga, doprowadziły go do samobójstwa.
Dz 5,4-5 powrót
Grzech Ananiasza i Safiry nie jest zwykłym ludzkim kłamstwem wynikającym z próżności. Łukasz pisze o wystawianiu Boga na próbę. Takie działanie człowieka pojawia się często w ST i oznacza
prowokowanie Boga. Jest to wyraz braku zaufania do Niego i zamknięcia się na Jego miłość. Postawa Ananiasza i Safiry stoi więc w sprzeczności z danym wcześniej przez Łukasza obrazem
Kościoła: Zamiast dzielenia się, wybierają posiadanie; zamiast służenia Bogu, oszukują Go; zamiast trwania w jedności z braćmi w czynieniu dobra, decydują się na wspólne hołdowanie złu. Dwukrotne wspomnienie o wielkim przerażeniu, które ogarnia wspólnotę, jest ostrzeżeniem, że podobny grzech w każdym czasie może się powtórzyć w Kościele.
Dz 8,20 powrót
Historia Szymona maga jest przykładem wystawiania Boga na próbę. Jego nawrócenie okazuje się nieszczere, powierzchowne i jest jedynie wynikiem zauroczenia cudami dokonywanymi przez Filipa. Szymon chce kupić od Piotra władzę udzielania Ducha Świętego. Tak jak szatan w czasie kuszenia Jezusa uzurpował sobie władzę nad rzeczami i osobami, tak on domaga się władzy dysponowania Duchem Świętym. Tymczasem Duch jest darem Zmartwychwstałego dla Kościoła, a nie „towarem", który można nabyć za pieniądze.
Jk 5,1 powrót
Los ludzi, którzy zaufali swojemu bogactwu, jest tragiczny. Powinni więc płakać i lamentować, bo oszukali samych siebie i zgotowali sobie własną zgubę. Dobra doczesne są bowiem znikome i przemijające.
2P 2,3 powrót
Apostoł przestrzega przed kłamliwymi nauczycielami wiary
i moralności. Ponieważ nie wierzą oni w nieuchronność sądu Bożego, grzeszą zuchwale, nie kryjąc się ze swoimi nieprawościami. Zwodniczą nauką i złym przykładem wywierają zgubny wpływ na wiernych oraz ośmieszają chrześcijaństwo. Grzeszą jednak do czasu, gdyż sąd Boży i kara są nieuniknione. Oskarżenie wysunięte pod adresem kłamliwych nauczycieli dotyczy przede wszystkim niemoralności i nieuczciwego zdobywania zysku. Autor kieruje przeciwko nim ostrą krytykę, nie unikając nawet drastycznych porównań i epitetów. Zuchwały grzesznik wyrzeka się bowiem własnej godności i zachowuje się jak nierozumne zwierzę.
1J 2,15 powrót
Nieustannie bowiem trzeba wyrzekać się grzechu, pogłębiać w sobie miłość i walczyć o to, co rzeczywiście jest wartościowe. Jeśli człowiek ogranicza swoje życie jedynie do wymiaru materialnego, karmiąc się własną próżnością, tym samym blokuje swój właściwy rozwój. Bóg bowiem stworzył człowieka jako istotę wolną, zdolną do miłości i znajdującą radość w byciu darem dla innych. Aby to urzeczywistniać, należy wyzbywać się własnego egoizmu, przesadnej koncentracji na sobie i pielęgnowania chorych ambicji. Trzeba również wyzwalać się od wszelkiej pożądliwości, nie podążać jedynie za tym, co przyjemne i wygodne, i nie wykorzystywać innych do swoich celów. Jeśli ktoś wzywa z wiarą imienia Jezusa i lgnie z dziecięcą ufnością do Boga, to zwycięża szatana i jego pokusy. Zwycięstwo nad złem istniejącym w świecie ma swoje źródło w spełnianiu woli Boga i Jego przykazań i oznacza panowanie nad przemijaniem i śmiercią.