Dzień siódmy Bóg ustanowił świętym
Stary Testament
Rdz 2,3 I pobłogosławił Bóg ten siódmy dzień i ustanowił go świętym, bo tego dnia przestał pracować po tym, jak dokonał dzieła stworzenia.
Wj 20,8 Pamiętaj o dniu szabatu, aby należycie go świętować.
Wj 23,12 Przez sześć dni będziesz się krzątać wokół swoich zajęć, a w siódmym dniu odpoczniesz, aby twój wół i osioł mogły zaznać spokoju i żeby odetchnął syn twojej niewolnicy i przybysz.
Pwt 5,12 Przestrzegaj dnia szabatu, aby należycie go świętować, bo tak ci nakazał PAN, twój Bóg.
Iz 56,2 Szczęśliwy człowiek, który to czyni i syn człowieczy, który mocno przy tym trwa, przestrzega szabatu, by go nie znieważać, wystrzega się, aby ręki do zła nie przykładać.
Nowy Testament
Mk 2,27 Mówił im też: „Szabat jest ustanowiony dla człowieka, a nie człowiek dla szabatu.
Łk 23,56 Po powrocie przygotowały wonności i olejki. Jednak w szabat zachowały odpoczynek, bo takie było przykazanie.
Hbr 4,4 Powiedziano gdzieś na temat siódmego dnia w ten sposób: W siódmym dniu Bóg odpoczął po całym swoim dziele.