Dodawać otuchy cierpiącym

Stary Testament

Ps 86,17 Daj mi znak Twej życzliwości, aby moi wrogowie ujrzeli ze wstydem, że Ty, PANIE, wspomogłeś mnie i pocieszyłeś.

Iz 12,1 W tym dniu tak mówić będziesz: „Będę Cię sławił, PANIE, bo choć rozgniewałeś się na mnie, to gniew Twój się uśmierzył i znów mnie pocieszyłeś.

Iz 40,1 Pocieszajcie mój lud, pocieszajcie! - mówi wasz Bóg.

Iz 52,9 Zabrzmijcie wspólnie radością, ruiny Jeruzalem! Bo PAN pociesza swój lud, wyzwala Jerozolimę!

Iz 66,13 Jak matka pociesza syna, tak Ja będę was pocieszał! W Jerozolimie będziecie pocieszeni!

Nowy Testament

Mt 11,28 Przyjdźcie do Mnie wszyscy, którzy utrudzeni i obciążeni jesteście. Ja dam wam wytchnienie.

Łk 7,13 Gdy Pan ją zobaczył, ulitował się nad nią i powiedział: „Nie płacz".

2Kor 1,4-5 On pociesza nas we wszystkich naszych utrapieniach, abyśmy potrafili pocieszać tych, którzy znajdują się w jakimkolwiek utrapieniu, pocieszeniem, którym sami jesteśmy pocieszani przez Boga. Bo jak obfitują w nas cierpienia Chrystusa, tak dzięki Chrystusowi również nasze pocieszenie jest obfite.

2Kor 7,6-7 Ale Bóg, który przychodzi z pociechą pokornym, dodał nam otuchy przez przybycie Tytusa. I to nie tylko przez jego przybycie, ale także przez pocieszenie, jakiego doznał od was. Opowiedział nam o waszej tęsknocie, o waszym płaczu, o waszej trosce o mnie, sprawiając mi jeszcze większą radość.

1Tes 4,18 Tymi słowami pocieszajcie jedni drugich.

2Tes 2,16-17 Sam nasz Pan, Jezus Chrystus, i Bóg, nasz Ojciec, który nas umiłował i obdarzył nieustanną pociechą i niezawodną nadzieją przez łaskę, niech was pociesza i utwierdza we wszelkim dobrym czynie i słowie.