Pokusa do pożądliwości
Stary Testament
Rdz 6,5 Widział wtedy PAN, jak wielka jest nieprawość ludzi na ziemi i że wszystkie ich pragnienia wciąż były tylko złe.
Rdz 8,21 Gdy PAN poczuł miłą woń, postanowił: „Nie będę już więcej złorzeczył ziemi z powodu człowieka, gdyż skłonności człowieka są złe od młodości. Dlatego nie zniszczę więcej wszystkich żywych istot, jak to uczyniłem.
2Sm 11,2 Pewnego popołudnia Dawid wstał po poobiedniej drzemce i przechadzał się po tarasie królewskiego pałacu. Z wysokości tarasu nagle zobaczył kąpiącą się kobietę. A była ona bardzo piękna.
Nowy Testament
Mt 5,28 A Ja wam mówię: Każdy, kto pożądliwie przygląda się kobiecie, już w swoim sercu popełnił cudzołóstwo.
Mt 15,18 To zaś, co z ust wychodzi, wypływa z serca. To właśnie plami człowieka.
Mk 7,21-22 Z wnętrza, z serca ludzkiego pochodzą złe myśli, rozpusta, kradzieże, zabójstwa, cudzołóstwa, chciwość, prze wrotność, podstęp, wyuzdanie, zawiść, bluźnierstwo, pycha, głupota.
Rz 7,11 Grzech, wykorzystując sposobność, zwiódł mnie i pozbawił życia przez przykazanie.
Ef 4,22 że należy odrzucić starego człowieka z jego wcześniejszym sposobem życia, człowieka niszczonego przez zwodnicze żądze.
Jk 4,1-2 Skąd wojny i walki między wami? Czy nie z pożądliwości, które walczą w waszych ciałach? Pożądacie, a nie posiadacie; zabijacie i zazdrościcie, a nie możecie osiągnąć; toczycie boje i wojny, a nic nie zyskujecie, bo się nie modlicie!
KOMENTARZ
Mt 5,28 powrót
komentarz 1
Jezus zwraca uwagę przede wszystkim na wnętrze człowieka. Nie tylko bowiem cudzołóstwo, ale także pożądliwe patrzenie na kogoś łamie prawa drugiej osoby. Jezus zwraca uwagę na intencje człowieka, mówi o wewnętrznej przemianie, która ma owocować postępowaniem czystym, tzn. pełnym miłości bliźniego. Troska o wewnętrzną czystość wymaga radykalnych postaw. Jezus mówi o tym, używając umyślnej przesady w obrazach pozbycia się oka, ręki, nogi. Wskazuje natomiast na konieczność zdecydowanej obrony wyższych wartości i radykalnego przeciwstawienia się natarczywej pokusie.
komentarz 2
Każdy kto patrzy pożądliwie na inną kobietę, już popełnił cudzołóstwo – nie w znaczeniu dosłownym, lecz cudzołóstwo w sercu. Pojawia się więc duchowe pojęcie grzechu: jak zabijać można noszonymi w duszy gniewem i złością, tak też można się dopuścić cudzołóstwa w sercu. Konkretny czyn, widzialne przekroczenie przykazania, jest tylko uzewnętrznieniem tego, co się dokonało w duszy człowieka. I to jest jedna z zasadniczych nowości, wprowadzonych przez Jezusa do istniejącej już w ST nauki o grzechu.
Mt 15,18 powrót
Jezus bardzo wyraźnie wskazuje na serce ludzkie jako na siedlisko wszelkich grzechów. Serce owo – jak się to zresztą często jeszcze zdarzy w Biblii – jest ośrodkiem nie tylko uczuć, ale i myśli. Tak więc grzech dokonuje się nie wtedy, kiedy człowiek zewnętrznym czynem łamie jakiś przepis, lecz wtedy, gdy w swym sercu postanawia zło.
Ef 4,22 powrót
Nowy, chrześcijański styl życia domaga się bezwzględnie porzucenia dawnego człowieka. To określenie, wyłącznie Pawłowe, w NT (Rz 6,6 To wiedzmy, że już nigdy nie wolno nam służyć grzechowi, ponieważ nasz stary człowiek został razem z Nim ukrzyżowany, aby grzeszne ciało uległo zniszczeniu.; Kol 3,9 Nie okłamujcie się wzajemnie. Zrzućcie z siebie starego człowieka wraz z jego czynami,) oznacza naturę ludzką, jeszcze nie odrodzoną przez chrzest. Chcąc nawróconym poganom ułatwić to zdecydowane rozstanie się z pożądaniami dawnego człowieka, Apostoł wykazuje ich rzeczywiste zło. Pożądania psują naturę człowieka, bo polegają na złudzeniu szczęścia; a w rzeczywistości żadna prawdziwa wartość ludzka nie ginie w chrześcijańskim stylu życia.
Jk 4,1-2 powrót
"Wojna” nie oznacza tutaj wewnętrznej walki każdego człowieka, lecz nieporozumienia i urazy między wiernymi, być może prawdziwe konflikty, nieobce chrześcijanom. Pożądliwość, rozumianą jako nieokiełznaną chęć posiadania, potępiają zgodnie moraliści chrześcijańscy, żydowscy i pogańscy. Powoduje ona stały niedosyt dóbr, a w konsekwencji zazdrość wobec tych, którzy posiadają więcej. Pierwotne wspólnoty chrześcijańskie składały się w znacznej części z ludzi ubogich (licznych niewolników i wyzwoleńców), którzy wraz z przyjęciem chrześcijaństwa zamiast starać się o prawdziwe, duchowe dobra, dążyli jakże często do dostatków doczesnych. Inni znów chcieli posiadać więcej, a zapewne prym w tym niechlubnym wyścigu dzierżyli zamożni. W tej sytuacji modlitwa, jedyny właściwy środek ubiegania się o te dobra (por. Mt 6,11; Łk 11,3), schodzi na plan dalszy, a w każdym razie pozostaje bezskuteczna.
Rz 7,11 powrót
Żydowscy nauczyciele zdawali sobie sprawę z mocy ludzkiego grzechu (złych skłonności), powiadali jednak, że można je przezwyciężyć przez studiowanie Prawa; nauczali też, że Prawo daje życie. Paweł pisze jednak, że Prawo stało się dla niego narzędziem śmierci. (Niektórzy uczeni sądzą, że słowo „zwiodło” stanowi aluzję do:
Rdz 3,13 PAN Bóg zapytał kobietę: „Dlaczego to uczyniłaś?". Kobieta odpowiedziała: „Wąż mnie skusił i zjadłam",
gdzie podstęp wobec Ewy sprowadził śmierć. Gdyby to Adam miał przemawiać w tym wersecie, lepiej by to pasowało do:
Rz 5,12 21.Dlatego, jak przez jednego człowieka przyszedł na świat grzech, a przez grzech śmierć, i w ten sposób śmierć przeszła na wszystkich ludzi, gdyż wszyscy zgrzeszyli... Grzech bowiem był na świecie już przed Prawem, ale grzech nie może obciążać, gdy nie ma Prawa. A śmierć zapanowała przecież od Adama do Mojżesza również nad tymi, którzy nie popełnili grzechu podobnego do grzechu Adama. On jest obrazem Tego, który miał przyjść. Inaczej jednak ma się rzecz z łaską niż z upadkiem. Bo jeśli w następstwie upadku jednego człowieka umarło wielu, to w o wiele większym stopniu łaska Boga i dar jednego człowieka, Jezusa Chrystusa, spłynęły na wielu. Inaczej też przedstawia się działanie łaski niż grzechu popełnionego przez jednego człowieka. Bo jeśli wyrok zapadł z powodu jednego upadku, to łaska przyniosła usprawiedliwienie z wielu upadków. jeśli przez upadek jednego człowieka, z jego powodu zapanowała śmierć, to tym bardziej ci, którzy dostąpili ogromu łaski i daru usprawiedliwienia, zapanują jako żyjący, dzięki jednemu, Jezusowi Chrystusowi. A zatem, jak z powodu występku jednego człowieka wyrok potępiający dotknął wszystkich ludzi, tak też z powodu jednego czynu usprawiedliwiającego do wszystkich ludzi przyszło usprawiedliwienie dające życie. Bo jak przez nieposłuszeństwo jednego człowieka wielu stało się grzesznikami, tak przez posłuszeństwo jednego wielu stanie się sprawiedliwymi. Prawo natomiast weszło po to, aby grzech się upowszechnił. Gdzie natomiast rozpowszechnił się grzech, tam pojawiła się jeszcze obfitsza łaska, aby jak grzech panował przez śmierć, tak łaska panowała przez usprawiedliwienie prowadzące do życia wiecznego przez Jezusa Chrystusa, naszego Pana.
Chociaż słowa „uwiódł mnie i przez nie zadał mi śmierć” nawiązują do Rz 5,12-21 wydaje się mniej prawdopodobne, by Paweł czynił tutaj aluzję do Adama.) Nie ma żadnej wątpliwości, że Paweł nawiązuje do Rdz 3,13, gdy mówi o sobie, że grzech uwiódł go i zadał mu śmierć. Używając tej samej terminologii również w 2 Kor 11,3 Lękam się jednak, aby jak wąż przewrotnie zwiódł Ewę, tak i wasze myśli nie zostały zmącone i oddalone od prostoty i nieskazitelności względem Chrystusa. i w 1 Tm 2,14 I nie Adam został zwiedziony, lecz kobieta, która zgrzeszyła, ulegając pokusie. snuje refleksje nad grzechem pierwszych ludzi.